سری میان دست تو بریده     نگاه من به ساعت پوکیده

سـگـي مـيان عده ای ز ديـن گـريخـتــه      دمـاغ پـــوسـيـده بــا آبــروي ريـخـتــه

و شعرهای غمگین و عاصی   و گرگ خسته کز تفنگ نترسیده

و شـــــعـر هـاي ننگـــين و فــارسيــش      شـــغــالــــی  كـــه ز حــكم خود ریده

به شبهه های من به اصل هستی   به بغض  بی کسیت وقت مستی

    بـه شـبهه هــای مـن كـه انـسانــــــــي      بـه خنده هاي من كه روسري بستـي

وحسرت تو را و بو کشیدن      و عمق فاجعه: تو را ندیدن

    بــــه لاشــی کـه بــه خون كــشـانــیـم       تـــو را بــــه حــــکم خـــود رســانـیـم

رگی که سرنوشتش انسداد است    و جرم تو که داد پیش باد است

    سگـي كـه سـرنـوشـتش ارتـداد اســت      و جـرم تــو كــه داد پــیـش داد اسـت

همیشه انتهای قصه تلخ است     و شاعری که حکم اش ارتداد است

    هـمـیشـه انـتـهـای قـصـه تـلــخ اســـت       شـــغــالــی حــکــمــش ارتداد است

خــــدای خــــوب و خـــوابِ تـــو کتـــابـــم    منــی خشــــک روی تــخـــت خـــوابـــم

خـــــــدای خـــــوب و خـوابِ تــو کـــابــالا     مـنـــي خـــشـــک روي تــــخــت خــوابـا

خــــدای خــــوبِ خشــــم و قتـــل و فتــــوا    و گــریـــه هـــای مــــن به شعر یغمــا

خــــــدای گــنــد خشـم و قـتـل وشهوت     و گــریـــه هـــای مــن بـــه روح رفــتـــت

مـــرا بـــخــوان به کـــــــــاکتوس  مــانـــدن    بمــان کـــنار مــن کــه شعر خوانــدن

مـرا بــــکــش بـــه مـــثـــــل سگ ماندن     بـــمــان کـــنــار مــــن کــــه گوه خوردم

کنـــار تــو بــه عــهد بـــا کویـــــــری       کــه رمــز مــاســت ایســـتاده مــــردن

کـــنـــار تــو بــه عــهـــد بـــا کــــویــــری     کـــــه رمـــز مـــاســـت ایســـتاده ریـدن

بگو حدیث ما حدیث خون بود  شرارتی که ناشی از جنون بود

     حـــديــث مــا ^{(فـتـوا)} حــديــث حــق بود     خــــيانـــتــــي كــه ناشي از جنون بود

بگو چگونه ما واندادیــم      بگو که مردیم و ایستادیـــم

     بــــگـــو چـــگــونــه مــــا وانـــدادیــــم      بـــــگــــو کــــه ایـــسـتـادیـم و ریـدیـم

بــگــو کـــه مـــردیــم و ایســتادیـــم

بــــــــگــــــو کــــه ایــــســتـــادیـــم و ریـــدیـــم

خــــدای خــــوب و خـــوابِ تـــو کتـــابـــم    منــی خشــــک روی تــخـــت خـــوابـــم

خــــــدای خــــوب و خــوابِ تـــو کـــابــالا     مـنـــي خـــشـــک روي تــــخــت خــوابـا

خــــدای خــــوبِ خشــــم و قتـــل و فتــــوا    و گــریـــه هـــای مــــن به شعر یغمــا

خـــــدای گــنــد خشــم و قـتـل وشهوت     و گــریـــه هـــای مــن بـــه روح رفــتـــت

مـــرا بـــخــوان به کـــــــــاکتوس  مــانـــدن    بمــان کـــنار مــن کــه شعر خوانــدن

مــرا بـــکـــش بــــه مـــثـــل سگ ماندن     بـــمــان کـــنــار مــــن کــــه گوه خوردم

کنـــار تــو بــه عــهد بـــا کویـــــــری       کــه رمــز مــاســت ایســـتاده مــــردن

کـــنـــار تــو بــه عــهـــد بـــا کــویــــــری     کـــــه رمـــز مـــاســـت ایســـتاده ریـدن

  شعر : ميثم حيدري ، محمد فلاحزاده

منبع : خبر گزاري يا مهدي www.yamahdibia.lxb.ir

انتشار بدون ذكر منبع مجاز نميباشد.