شرکت در مجالس جشن و سرور اهل بیت علیهم السلام و یا حضور در مجالس و محافل عزاداری و سوگ ایشان هر چند وظیفه و عملی به فضل الهی دارای ثواب است و هر چند که دارای حتی آثار دنیوی مهمی می باشد اما این همه ی آنچه بعهده ی ماست نمی باشد. آنچه شاید در رأس اهمیت قرار دارد و تکلیفی عمومی و همیشگی است اینست که ما باید از کردار و گفتار ایشان سرمشق بگیریم و خود را تا جائیکه واقعا مقدور است در همه شۆون هماهنگ و همراه با ایشان قرار بدهیم. یکی از آسیبهای این وظیفه، عدم معرفت درست می باشد.

براستی تصویری که ازحضرت قمر بنی هاشم علیه السلام در ذهن خود داریم چقدر گویای آن شخصیت عظیم القدر است؟ واقعا عنصر محوری آن وجود نورانی چه چیزی بوده است که وفاداری بی نظیر آن شخصیت، و ایثار و صبر ایشان همگی از آن برخاسته اند؟ ما باید دارای معرفتی درست و گویا از آن موجود ارجمند بوده باشیم تا بتوانیم از آن الگو بگیریم. البته ما حقیقتا معترف به عجز و ناتوانی خود در شناخت حضرت عباس بن علی بن ابیطالب علیهماالسلام هستیم ولی تا جایی که دانش و توان اندکمان اجازه می دهد باید به وظیفه ی خودعمل کنیم.